Soğukta, karanlıkta, sessizlikte çığlık gibi beklersiniz onu... Uyumak için yattığınız, ancak fal taşı gibi açılmış ruhunuzla savaş alanına dönen yatağınızda, beklediğiniz O’dur..O öyle bir şeydir ki; Her şey O olmuştur… Onsuz siz bir hiçe dönüşmüşsünüzdür… O kimdir? Aslında O kimse değildir... Öyle biri yoktur, hiç olmamıştır… O sizsinizdir... Bütün beklentileriniz, hayalleriniz, umutlarınız, O’nda şekillenir… Fantezileriniz onla anlam kazanmıştır… Tüm arzu ve istemleriniz Onda ve Onunla nesnelleşip, şekle dönüşmüştür... Onsuz olmaz olunur zamanla… Eksik sanılır… Tatsız-tuzsuz yavanlaşır yaşam.. Ne kadar sıfat varsa olumlu bildiğiniz, O’na yapıştırılır...
O sizsinizdir aslında... Yalnızlık dehşetinden çıkmak çırpınışınız Onunla vücut bulur... Onunla ölünmez olunur… Onunla yapılan her eylem ayin olur... Kutsallaşır... İnsani olan her şey sislenir, loşlaşır, büyülenir... O sizsinizdir aslında... Yüceltip yüceltip göklere çıkardığınız, siz olan O, o kadar devleşir ki, ayaklarının altında sizi ezmeye başlar…
Efendiniz artık siz olan O’dur..O’nun karşısında yalvaran, yaltaklanan, bekleyen, uman kendini sevdirmeye çalışan birisinizdir artık...
O sizsinizdir aslında... Kendi yaratığınızın kurbanı olan siz... Ne kadar yüceltirseniz Onu, ne kadar süslerseniz, ne kadar zenginleştirirseniz, siz o kadar yalnızlaşacak, o kadar yoksullaşacaksınız oysa… O devleşecek, siz cücelerle kalacaksınız günlük yaşamda… Ne kadar çok nitelik yüklerseniz ona, gerçek yaşamda o kadar yalnızlaştığınızı göreceksiniz… Oysa sevdiğiniz sizden niye farklı olsun ki?
